همانطور که می‌دانید از آغاز زندگی مدنی، بشر همواره سعی در جهت مقاوم سازی بناهای ایجادی خود نموده و از هزاران سال قبل از میلاد انسانها علاوه بر استفاده از گل رس و گچ از ماده چسبنده دیگری که بطور مصنوعی تهیه می‌شد و از طریق پاشیدن آب به روی سنگ آهک و شگفته شدن آن و متعاقباً تولید گرد آهک استفاده می‌نمود. ولی این ملات‌ها برای استفاده در کانال‌های آب و زیر آب قابل استفاده نبود. برای اولین بار رومیان از خاصیت ترکیب ماده ای بنام پوزلان و آهک شگفته و آب پی بردند که با ترکیب این مواد ملاتی بدست می‌آید که سخت و مقاوم و قابل استفاده در زیر آب بوده و این کشف اولین گام برای تولید سیمان بود. سیمان برای نخستین بار بوسیله پارکر ( Parker ) انگلیسی در سال ۱۷۹۶ از پختن سنگ‌های مارل لندن و سنگ آهک تهیه و بکار گرفته شد. در فاصله سال‌های ۱۸۱۹ – ۱۸۱۵ دو دانشمند محقق، یکی فرانسوی بنام ویکات ( Vicat ) و دیگری آلمانی بنام فجهون ( Fjhon ) بطور جداگانه دریافتند که از پختن سنگ آهک و ۲۵ الی ۳۰ درصد خاک رس مناسبترین ترکیب محصول سیمان بدست می‌آید. اولین بار یک معمار انگلیسی بنام اسپیدن در سال ۱۸۲۴ مخلوط مصنوعی دوغاب گونه‌ای از سنگ آهک و خاک رس تهیه و برای خوب هموژن نمودن آن، با حرارت پائین‌تر از حرارت ذوب، گرما داده ودر نهایت فرآورده‌ای بدست آورد که به آن سیمان پرتلند گفته می‌شد. بعلت شباهت این محصول با سنگ‌های منطقه‌ای بنام پرتلند در انگلستان، بنام سیمان پرتلند معروف گردید. کوره دوار برای اولین بار در سال ۱۸۸۵ بوسیله رافوم انگلیسی وارد تکنولوژی پخت سیمان به روش تر گردید و بعدها این روش بتدریج توسط دانشمندان دیگر تکمیل و در سال ۱۹۲۹ با ایجاد سیستم پیش گرمکن، روش تر منسوخ وتولید سیمان با روش پیش گرمکن متداول گردید.
تاریخچه سیمان در ایران
با توجه به ایجاد صنعت سیمان در جهان و واردات آن توسط شركتها، سفارتخانه‌های خارجی و بازرگانان داخلی لزوم راه اندازی كارخانه تولید سیمان در آن زمان اجتناب ناپذیر بود و در این راستا اولین كارخانه تولید سیمان به ظرفیت ۱۰۰ تن در روز در جنوب شرقی تهران نزدیك به كوی بی‌بی شهربانو در سال ۱۳۱۲ راه اندازی گردید. متعاقب آن با توجه به نیاز روزافزون این محصول، علاوه بر طرح توسعه و افزایش ظرفیت در كارخانه فوق كارخانجات دیگری نیز تاسیس گردید.
